Biraz da gerçekleri duymak ister misiniz?

Geçtiğimiz cuma akşamı Caz Festivali kapsamında Açıkhava'da Grace Jones vardı... Seal mı, Jones mu derken tura Jones'u gösterdi, akreditasyonu kaçırdığım için en ucuzundan 68 lira bayılıp Açıkhava'nın yolunu tuttum. 

Üstünden 5 gün geçtiği için konser hakkında düzülen methiyeleri okumuşsunuzdur... "Ay sahnesi muhteşem, ay çok çılgın bi şovdu gerçekten, o popo ne öyle, ay bu kadın 62 yaşında" vs. vs... Bol bol yağlama okumuşsunuzdur, şimdi biraz da güney yarıküreden bakalım... 

Birincisi, konser tam 45 dakka geç başladı. Ben bu konularda tahammülü olan biri değilim, "dünya starıyım ben" kaprislerine de dayanamam... Açıkçası senin kaç tane hayranın olduğu, bankada kaç paran olduğu vs beni zerre kadar ilgilendirmiyor. Ben oraya güzel bir yaz akşamında -ki yaz akşamları açıkhavaya bayılırım- iyi müzik, iyi şov izlemeye, kısaca hoş vakit geçirmeye geldim. Senin bir taraflarını yalamaya inan hiç niyetim yok... 

Neyse 45 dakkalık gecikmeden sonra, egolarının yeterince okşandığına kanaat getirmiş olsa gerek, hanfendi sahneye teşrif ettiler... Dürüst olmak gerekirse ben zaten Jones'un müziğini sevmem, bütün şarkıları aynı tondan ve tekdüze gelir. Konser de aynı monotonluktaydı ne yazık ki... 

Jones'un zaten sesi pek kuvvetli değil. Sesinin ton olarak değişik olduğu kabul edilebilir ama Jones'un "şan" yeteneği yerlerde... Tek bir oktavın dışına çıkamadığı gibi, şarkılara ruhunu da katmadan hepsini aynı tekdüzelikte söyledi... -Ama ne de olsa o bir amazooon, divaaaa di mi??? Yemezler canım... 

Şimdi gelelim esas meseleye... Herkes Jones'un konserde muhteşem şovlar yapmasını, uçuk kostümlerle çılgın atmasını fln bekliyordu. Ben açıkçası konser sonrası yazılanları okuyuca şok oldum, çünkü herkes Jones'un muhteşem kostümlerinden bahsediyordu. Ya, beni asıl sinirlendiren de bu ezbere konuşmalar... Gerçekten yazılanları okuyunca "yanlış konsere mi gittim lan" diye düşündürücek kadar ezberden yazılmıştı yorumlar... Arkadaşlar, Jones sahnede tam bir RE-ZA-LET... 

En çok konuşulan konu olduğçün kostümlerden başlayalım, arkadaşım çok afedersin kıçına tanga giydin diye seks ikonu vs. olmuyorsun... Ki Jones bu konuda gerçekten başarılı olmuş bir isim, açıkçası ben çok daha "klas" bir duruş bekliyordum. Yaşının ilerlemişliğine ve genetiğine güvenerek böyle kolaya kaçmamalıydı, bana en hafif deyimiyle "bayağı" geldi. Bu tip ucuz "sex-sells" numaralarına kostüm değiştirirken söylediği "bana emicek bişiler verin" tarzı şeyleri ya da yaptığı orgazm taklidini de -ki bu konuda gerçekten çoookk kötü, eğer sevişirken de böyle yapıyorsa çok fena- ekleyebiliriz. 

Kostümlerden devam edicek olursak, Jones aslında o kadar da çok kostüm değiştirmedi, sadece her şarkıda içeri gidip mayosunun üzerine bir pelerin, farklı bir şapka, kukuleta fln taktı ki, insanlar artık bunları yapmak için sahne arkasına gidip zaman bile kaybetmiyor, illüzyonist gibi sahnede değişiveriyorlar, hem de siz farkına bile varmadan... 

Jones'un sahne performansının kötülüğü bunlarla da kalmıyor. Jones, egosunu o kadar şişirmiş ki, sahnede kendinden başka bir sineğin bile canlılık belirtisi göstermesine izin vermiyor. Evet, o akşam sahnede en az 10 müzisyen vardı ama inanın yerlerinden bile kıpırdayamadılar. Programlanmış robot gibi, yaptıkları müziği yaşayamadan çaldılar ve yalandan bir teşekkürle geldikleri yere döndüler... Ama zaten yeterince ilgi görmediği için televizyon programında adam döven bir kadından başka türlü bir duruş da beklenmezdi... Benim o akşam sahnede tek gördüğüm, Jones'un egosunu ve bencilliğini kendine değer veren insanların üzerine nasıl kustuğuydu. 

Gelgelelim, eğer sahnede tek başınıza, bütün ilginin odağı olmak istiyorsanız, o tek başınıza durduğunuz sahneyi doldurabilmeniz gerekir... Şarkı söylemeyi ve dans etmeyi becerememesi bir yana alakasız bir şarkıda, alakasız bir zamanlamayla "konsept" denen şeyden tamamen kopuk bir şekilde -sırf yapabildiğinizi göstermek adına- hulahup çevirmek benim için "sahne şovu" değildir. Bu misafir geldiğinde tüm marifetlerini göstermek için kırk takla atan, bağıra çağıra şiir okuyan, zorla şarkısını dinlettiren şımarık kız çocuklarınınkinden farklı bir duruş değil... Bir de tavşan çıkarsaydın bari... 

Bu konser, ne yazık ki beni yine aynı sonuca götürüyor. Andy Warhol'un merkezinde olduğu pop-culture tayfasının "görüntü var, ses yok" tavrından nefret ediyorum, ne yazık ki bugünün "sanat" işlerinin büyük çoğunluğu da bu kategoriye giriyor: Bana parıltılı ve görkemli bişeyler gösterdiğin sürece ne olduğun, ne yaptığın umrumda değil, ışıltın gözlerimi ve zihnimi kör etsin yeter... 

Bana yetmez ama...